Guys beware of this name…”Toby Tangsoc”. My encounter with him happened last Dec. 13, 2008, Saturday, around 5pm with this number 09178120511. I got a call from him informing me about the opportunities that their company offers. At first, I thought that the call is legitimate coming from my application from other companies. The conversation goes smoothly and the usual short phone interview occurred. He is a good English speaker and he presented himself well. He mentioned that his company is a multinational company located in US and they are expanding their office here in Manila and that they are looking for someone who has a potential leadership skill. I answered very actively and promptly to his entire question just like my job interviews from other companies. I also mentioned that I just finish my work from my previous employer and I am open and looking for other opportunities right now.
And I think, that gave him a go signal to push through with his offer, he scheduled me right away for an interview on Monday, Dec.15, 2008 at 3:30pm. He actually asks me if I have a pen and paper with me for him to dictate the address of his company, but since I’m outside I don’t have any at that moment. So it resorted on him texting me the complete address of his company, which I appreciated a lot. And this is the complete text: “12th Floor BELVEDERE TOWER, SAN MIGUEL AVENUE, ORTIGAS CENTER, PASIG CITY. Mr. Toby Tangsoc 09178120511. Sr Exec. “
After receiving the text I replied thanking him for the invite and confirming that I will be on the site at 3pm, Monday, just to show a good manner when receiving an invite from company through text. Yet I notice after a while that I almost forgot to ask him the name of the company, (who the hell were going to an interview without knowing the name of the company), I mean its very hassle on my part talking to the guard or receptionist and ask for specific name of a stranger or even an executive since it is very much obvious that name of the building given is not a company related name. So I texted him right away for the name of the company, he replied “I’m senior exec of GALVANICS”. Good I got a reply after an hour; I almost smile when I notice that he repeatedly stated his position...you know he is so proud of that…hehehe.
When I got home and face my computer, I searched the net and keyed in the “GALVANICS” keyword, without any intention or something, just for a reason that I’m not coming for an interview without checking the background of the company that I’m applying with. But I was so surprised because there is no definite website of a company on the display. So I tried searching for ‘Toby Tangsoc’ name, then…boom…it almost take the wind out of my sails when the searches appeared. This is outrageous I don’t expect to read his name on the beware blogs of numerous blogger. I found a very useful blog which have links to other blogs too (click here)– that only means that the name toby tangsoc is not only related to Galvanics (which is unreal) but also to different names of a company like NuSkin, Synergy One Global, MLM, NSE Philippines or Pharmanex. …etc. which are responsible for a recruitment scam, networking, pyramiding, dishonesty and the like, to their prospective applicants. Wah the f*ck!
That made me decides not to go for that interview anymore. I’d rather stay at home and relax than coming on a false, scam and bogus interview of this man and his company. Thanks God that there are internet and other bloggers, who published their bad experiences with these people (because they are actually many and I found a list of their names) and their company. I mean just like others stand I believed that there is no wrong in networking because you can actually earn bucks for this, depending on how hard-working and diligent you are, as long as you do what is ethical and right. What is bad about these people is that they become dishonest and insincere in recruiting people. I don’t know if they are too desperate to find recruits or this is really their way of inviting people.
Monday, 2 in the afternoon, I received 2 missed calls from him and a text message, which I ignore and pay no attention at all. The 1st message “Mr. Ereneo, call me in office 4081522 or in cell”, and 2nd message “Mr Ereneo. Good news, we moved location of meeting 2 main ofc, easier to find. 15th Flr Octagon bldg #41 San Miguel Avenue, ortigas center, Pasig. Toby Tangsoc”. The last message gave me a confirmation that the first address texted to me was not the real address of his company but a trick one just to mislead me if ever I continue to attend that interview. And you know guys; the address mentioned above are the place that was revealed by other bloggers. It only means that he is now using different addresses to hide his company identity since that place becomes too familiar and well-known already due to the write-ups of some concern individual appealing to be cautious on that location.
To stop him on bothering me anymore, I replied with this “Sorry sir, I am no longer interested. To be honest with you, I believed on the things I have read about you and your company. Thanks for the invite though”....hehehe!
I hope you guys learn something about this blog and spread the news to your friends too so that they may become aware about this thingy.
Thanks for reading!
Tuesday, December 23, 2008
Thursday, December 11, 2008
I am now available and currently looking!
I am now available and currently looking! – Oops hindi sa lovelife yan ha, hehehe sinadya ko lang na gawing catchy yung title para maintriga kayo at basahin niyo. Actually, I am unemployed right now and looking for a new job, meaning I am no longer connected as Programmer Analyst – International to West Contact Services, Inc. Opo, wala akong work ngayon at kasalukuyang tambay sa bahay. Syempre interesado kayong malaman yung reason kung bakit, di ba?...hehehe, dahil ito sa kagagawan ni Barney, siya yung kulay violet na mascot na pinapanood ng mga bata sa cable, ung famous song niya “I love you, you love me, we’re a happy family…etc” di ko kabisado lyrics at wala akong balak kabisaduhin. May kumakalat pa ngang balita na cause daw si Barney ng pagiging malamya ng mga batang lalake na paborito siyang laruin paglaki nila, kaya kung ako sa inyo wag nyo ipapalaro sa mga maliliit na kapatid, pamangkin o anak ninyong lalake si barney kung ayaw niyong lumandi siya paglake niya…lolz
Okey balik tayo. Siya kasi yung ipinalit ng management as Vice President for Info. Services, which is the department kung saan ako kabilang. Ay kaapelyedo niya lang pala, hindi siya na mascot ha…hehehe, ang real name niya is Brian Barney. Ang siste, di niya yata kami trip o talagang nagpo-power tripping lang siya kaya ang ginawa niya tinanggal niya ang buong IS team ng Philippine, Makati site. Oo lahat kami as in lahat, we are total of 17 sa IS team dito sa Pilipinas: 16 programmer analyst and 1 local manager. Ang lufet niya sobra. Last November 11, 2008 niya ginawa ang announcement which is the date of my anniversary too as regular employee sa West. O di ba ang saya? During the phone conference halos walang nakapag-react sa amin o nakapag-raise man lang ng questions dahil we are all surprised and blanked. Ganito ko iko – quote sa inyo yung sinabi niya, “your services are no longer needed by West” by Brian Barney.
Asar di ba? Ayaw pa nilang aminin na we are part of the global financial crisis recession, gumawa – gawa pa sila ng dahilan na they’ve decided to roll – back the old system they’ve using daw, that is why since we are all hired to support java application di na nila kami kelangan kasi they will stop na daw using java. As if naman di naming kaya i-handle yung changes ng rollback. Ayun nga sa madaling salita wala kaming nagawa, at ang masaklap walang nagawa ang management sa Pilipinas, kung hindi sumunod na lang.
Matapos ang conference dahil mukhang minamadali talaga kami na umalis, pinapirma agad kami ng notice ng HR. Ang nilalaman, tungkol sa matatanggap namen na severance pay and a 1 month lee – way to finish the task daw. As if naman may gana pa kaming gumawa ng mga task. Siguro yung 1 month na yun para makapagpaalam kami ng maayos with tears…hehe… sa mga maiiwan namin na mga friends. Pero matapos ang mahigit isang linggo o eight days to be exact pinatawag ulet kami ng HR Director and General Manager sa meeting. Medyo excited at first, pero wala talaga kaming idea na sasabihin na sa amin na “this will be your last day of work, you are no longer required to report to work anymore”. Another shocking revelations…badtrip talaga!, sobrang minadali ang mga bagay – bagay. Ang dahilan nila kung baket ganon kasi daw para magkaroon kami ng time na umattend sa mga job appointments namen to other companies. Pero bayad naman na daw kami until Dec. 11, including night differential and allowances…yun naman pala.Take note general manager and HR director ang nag-announce niyan, feeling siguro nila sobrang matutuwa kami sa ibabalita nila, e ang turn-out hindi ganon kasaya, actually naasar pa nga kami. Naiisip ko nga nung inaannounce ung tungkol sa pagdissolve sa team namen wala sila doon sa conference room para suportahan kami o kaya salagin man lang yung decision ni Barney, tapos ngayon porket medyo positive yung news, e sila ang magbabalita, nagpapabango baga at hugas kamay...hehehe di ako bitter. Asa! E mas lalo nga kami na badtrip e dahil sinabi na last day niyo na mag-ayos-ayos na kayo ng gamit, ayan ang karton! Ibabalik nyo na ang mga badges,ID’s and keys nyo, now na! at wala na kayong access sa lahat ng bagay dito sa Office simula ngayon. At ganon nga ang nangyari 30 minutes before 6am, end ng shift namin, nag-end na rin ang lahat: wala ng access sa mail, network drives, communicator, station logins at Official West goodbye na nga!
Buti nga yung iba nagkaroon pa ng time na makapagback – up ng mga files nila e, ako sobrang saklap ng nangyari saken, kasi ba naman prior to that day biglang na-detect na may virus yung station ko at kailangan i-pull out ng tech services, ayon sa kasamaang palad during that time na kelangan na namin umalis wala akong nabackup na kahit anong files sa PC ko. Hindi ko man lang nasilayan ang pc ko kahit sa huling pagkakataon...huhuhu. At ngayon nga daw ayon sa isa kung source sa loob e unrecoverable na daw ang hardisk ko. Ewan ko kung dahilan na lang yun kasi nga naman wala na ako sa office at wala na akong power so baket pa nga ba nila gagawin yung request ko…hehehe. Di na nga rin ako umasa kasi during the meeting sa HR, sinabi ko yung tungkol sa nangyari ko PC ko ang sagot ba naman saken, “there is no such thing as personal files in your station, so everything in your pc is own by West”…wah! Nagtanong pa kasi ako e tuloy lalo pa sila nagka-idea na magsasave kami ng mga nagawa namin na project. Kaya umuwi akong luhaan…huhuhu, bitbit ang karton ng mga gamit ko sa office at hanging ang utak kung ano ang susunod na kabanata ng mga career namin…wahaha. Nakakahinayang lang kasi magpapasko pa naman.
Buti na lang merong saying na “If one door closed, the other will open!” tsaka strong faith kay God. Alam ko may naghihintay na mas magandang plano si God para sa akin. So here I am right now, available, free, ready for new commitment and looking for a new job opportunities to other companies, so attend – attend ulet ako ng mga interviews and exam ngayon. Sabi nga ng isa kong ka-office mate “Hello jobstreet and jobsDb”. Hehe update ng resume, revive ng account at kaliwa’t kanan na punta sa mga interviews ang gawain ko ngayon. Parang wala naman bago kasi bago ako nagkaroon ng work dati ganito rin ginawa ko. Trivia: “Alam niyo ba na mahigit 30+ ang naatenand ko na interview and/or exam dati, bago ako nagkaroon ng work” , dami noh? … at ngayon, kasalukuyan akong lumalagare ng dalawang interview kada-araw. Yung iba dun di ko inapplyan basta bigla na lang ako tinawagan at yung iba naman na inapplyan ko sa jobstreet bigla nalang ako na kahit wala pa ni-isang tawag akong narerecieve from them. Siguro di nila kayang tapatan yung previous compensation and yung expected salary ko ngayon. Kaya ayon bigla na lang ako unsuccessful...hehehe angas!. Meron din ako inapplyan abroad kaya lang parang alanganin kasi unsuccessful1 year and 4 months lang yung experience ko professionally. Alam niyo nga idinadaan ko na lang sa charisma yung iba e…hehehe…asa, hindi nga pwera biro, I mean idinaan ko na lang sa sobrang garang presentation ng resume, ayon medyo effective naman siya kasi nakakakuha ako ng audience at nagkakaroon ako ng schedule for interviews. Sabi nga ng iba ang real purpose daw ng resume is for you to get notice by the employer and to get an interview. Pero make sure na tama and totoo yung ilalagay mo sa resume mo kasi kabaligtaran ang mangyayari sa’yo pag nagsinungaling ka…haha nanakot pa daw ako!
Alam nyo mahirap rin talaga mag-apply noh?!, halos na – master ko na nga yung mga questions sa mga exams e at halos kabisado ko na ang mga isasagot ko sa mga tanong sa interviews dahil nga halos pare-pareho lang sila. Talagang sobrang ibebenta mo lang talaga yung sarili mo sa mga employer, ayun kasi ang kalakaran e, pagkinagat yung presyo mo, e di okey, pero pagbinarat ka hanap ka na lang ulet. Buti nalang walang problema sa ‘ken yun, di ko naman kasi ugaling sumuko agad, tsaka alam ko may ibibigay na mas maganda at deserving saken si Papa Jesus, kelangan ko lang maghintay at magtiyaga. Goodluck sa aken at sa iba na rin na mga kasama ko! Merry Christmas and Happy New Year in advance. Ayan mabubuo ko na ulet yung simbang gabi!
Okey balik tayo. Siya kasi yung ipinalit ng management as Vice President for Info. Services, which is the department kung saan ako kabilang. Ay kaapelyedo niya lang pala, hindi siya na mascot ha…hehehe, ang real name niya is Brian Barney. Ang siste, di niya yata kami trip o talagang nagpo-power tripping lang siya kaya ang ginawa niya tinanggal niya ang buong IS team ng Philippine, Makati site. Oo lahat kami as in lahat, we are total of 17 sa IS team dito sa Pilipinas: 16 programmer analyst and 1 local manager. Ang lufet niya sobra. Last November 11, 2008 niya ginawa ang announcement which is the date of my anniversary too as regular employee sa West. O di ba ang saya? During the phone conference halos walang nakapag-react sa amin o nakapag-raise man lang ng questions dahil we are all surprised and blanked. Ganito ko iko – quote sa inyo yung sinabi niya, “your services are no longer needed by West” by Brian Barney.
Asar di ba? Ayaw pa nilang aminin na we are part of the global financial crisis recession, gumawa – gawa pa sila ng dahilan na they’ve decided to roll – back the old system they’ve using daw, that is why since we are all hired to support java application di na nila kami kelangan kasi they will stop na daw using java. As if naman di naming kaya i-handle yung changes ng rollback. Ayun nga sa madaling salita wala kaming nagawa, at ang masaklap walang nagawa ang management sa Pilipinas, kung hindi sumunod na lang.
Matapos ang conference dahil mukhang minamadali talaga kami na umalis, pinapirma agad kami ng notice ng HR. Ang nilalaman, tungkol sa matatanggap namen na severance pay and a 1 month lee – way to finish the task daw. As if naman may gana pa kaming gumawa ng mga task. Siguro yung 1 month na yun para makapagpaalam kami ng maayos with tears…hehe… sa mga maiiwan namin na mga friends. Pero matapos ang mahigit isang linggo o eight days to be exact pinatawag ulet kami ng HR Director and General Manager sa meeting. Medyo excited at first, pero wala talaga kaming idea na sasabihin na sa amin na “this will be your last day of work, you are no longer required to report to work anymore”. Another shocking revelations…badtrip talaga!, sobrang minadali ang mga bagay – bagay. Ang dahilan nila kung baket ganon kasi daw para magkaroon kami ng time na umattend sa mga job appointments namen to other companies. Pero bayad naman na daw kami until Dec. 11, including night differential and allowances…yun naman pala.Take note general manager and HR director ang nag-announce niyan, feeling siguro nila sobrang matutuwa kami sa ibabalita nila, e ang turn-out hindi ganon kasaya, actually naasar pa nga kami. Naiisip ko nga nung inaannounce ung tungkol sa pagdissolve sa team namen wala sila doon sa conference room para suportahan kami o kaya salagin man lang yung decision ni Barney, tapos ngayon porket medyo positive yung news, e sila ang magbabalita, nagpapabango baga at hugas kamay...hehehe di ako bitter. Asa! E mas lalo nga kami na badtrip e dahil sinabi na last day niyo na mag-ayos-ayos na kayo ng gamit, ayan ang karton! Ibabalik nyo na ang mga badges,ID’s and keys nyo, now na! at wala na kayong access sa lahat ng bagay dito sa Office simula ngayon. At ganon nga ang nangyari 30 minutes before 6am, end ng shift namin, nag-end na rin ang lahat: wala ng access sa mail, network drives, communicator, station logins at Official West goodbye na nga!
Buti nga yung iba nagkaroon pa ng time na makapagback – up ng mga files nila e, ako sobrang saklap ng nangyari saken, kasi ba naman prior to that day biglang na-detect na may virus yung station ko at kailangan i-pull out ng tech services, ayon sa kasamaang palad during that time na kelangan na namin umalis wala akong nabackup na kahit anong files sa PC ko. Hindi ko man lang nasilayan ang pc ko kahit sa huling pagkakataon...huhuhu. At ngayon nga daw ayon sa isa kung source sa loob e unrecoverable na daw ang hardisk ko. Ewan ko kung dahilan na lang yun kasi nga naman wala na ako sa office at wala na akong power so baket pa nga ba nila gagawin yung request ko…hehehe. Di na nga rin ako umasa kasi during the meeting sa HR, sinabi ko yung tungkol sa nangyari ko PC ko ang sagot ba naman saken, “there is no such thing as personal files in your station, so everything in your pc is own by West”…wah! Nagtanong pa kasi ako e tuloy lalo pa sila nagka-idea na magsasave kami ng mga nagawa namin na project. Kaya umuwi akong luhaan…huhuhu, bitbit ang karton ng mga gamit ko sa office at hanging ang utak kung ano ang susunod na kabanata ng mga career namin…wahaha. Nakakahinayang lang kasi magpapasko pa naman.
Buti na lang merong saying na “If one door closed, the other will open!” tsaka strong faith kay God. Alam ko may naghihintay na mas magandang plano si God para sa akin. So here I am right now, available, free, ready for new commitment and looking for a new job opportunities to other companies, so attend – attend ulet ako ng mga interviews and exam ngayon. Sabi nga ng isa kong ka-office mate “Hello jobstreet and jobsDb”. Hehe update ng resume, revive ng account at kaliwa’t kanan na punta sa mga interviews ang gawain ko ngayon. Parang wala naman bago kasi bago ako nagkaroon ng work dati ganito rin ginawa ko. Trivia: “Alam niyo ba na mahigit 30+ ang naatenand ko na interview and/or exam dati, bago ako nagkaroon ng work” , dami noh? … at ngayon, kasalukuyan akong lumalagare ng dalawang interview kada-araw. Yung iba dun di ko inapplyan basta bigla na lang ako tinawagan at yung iba naman na inapplyan ko sa jobstreet bigla nalang ako na kahit wala pa ni-isang tawag akong narerecieve from them. Siguro di nila kayang tapatan yung previous compensation and yung expected salary ko ngayon. Kaya ayon bigla na lang ako unsuccessful...hehehe angas!. Meron din ako inapplyan abroad kaya lang parang alanganin kasi unsuccessful1 year and 4 months lang yung experience ko professionally. Alam niyo nga idinadaan ko na lang sa charisma yung iba e…hehehe…asa, hindi nga pwera biro, I mean idinaan ko na lang sa sobrang garang presentation ng resume, ayon medyo effective naman siya kasi nakakakuha ako ng audience at nagkakaroon ako ng schedule for interviews. Sabi nga ng iba ang real purpose daw ng resume is for you to get notice by the employer and to get an interview. Pero make sure na tama and totoo yung ilalagay mo sa resume mo kasi kabaligtaran ang mangyayari sa’yo pag nagsinungaling ka…haha nanakot pa daw ako!
Alam nyo mahirap rin talaga mag-apply noh?!, halos na – master ko na nga yung mga questions sa mga exams e at halos kabisado ko na ang mga isasagot ko sa mga tanong sa interviews dahil nga halos pare-pareho lang sila. Talagang sobrang ibebenta mo lang talaga yung sarili mo sa mga employer, ayun kasi ang kalakaran e, pagkinagat yung presyo mo, e di okey, pero pagbinarat ka hanap ka na lang ulet. Buti nalang walang problema sa ‘ken yun, di ko naman kasi ugaling sumuko agad, tsaka alam ko may ibibigay na mas maganda at deserving saken si Papa Jesus, kelangan ko lang maghintay at magtiyaga. Goodluck sa aken at sa iba na rin na mga kasama ko! Merry Christmas and Happy New Year in advance. Ayan mabubuo ko na ulet yung simbang gabi!
Tuesday, October 28, 2008
hays ... gusto ko matulog
Ang gusto ko matulog … matulog ng matagal, ang sabi ng isip ko … HINDI (Bawal matulog)! Nagiisip ako ng pwedeng makapagpa – instant sleep sa aken. Nanood ako ng movie walang effect, naglaro ako ng psp hnd rin, naginternet wala lalo …pumikit, humiga, gumulong sa higaan, nilakasan ang fan, tinakpan ang mukha, nagbilang ng sheep … pinapagod ko na nga sarili ko, GISING PA RIN! HINDI MAKATULOG! ASAR! BUGNOT! MASAKIT ANG ULO! AMP @#$%&
Ayon tawag yata dito INSOMIA, insomia sa araw!, ang weird … peste wala sa timing ang problemang ‘to. Usually kapag stress daw ito nararanasan, eh hindi naman ako stress, wala nga halos ako ginagawa sa office na dapat kong ika – stress. Ano kaya ‘to, pasaway! Ang iba lang sa gabi ako pumapasok at sa umaga ako natutulog. Eto nga yata ang connect ng problema e kaso di ko maconnect..hehe. Dati naman pagka galing ng work tulog agad ako, ngayon hindi dilat na dilat, parang adik, daig ko pa nakatira nito e!
Bakit ba nahihirapan matulog ang isang tao, e gustong – gusto ko naman talagang matulog. Kung ano – ano nang diskarte ginawa ko, ayaw pa rin! Kung pwede lang bumili ng pampatulog na gamot, bumili na ako. Kaso bawal daw, need ng prescription ng doctor. Gusto ko pa naman tumaba, pero parang sa nangyayari lalo akong papayat nito. Lakas ko na nga kumain di rin naman umeepekto, di nakikita sa katawan ko. Ewan ko ba parang contradict lahat ng nangyayari sa aken ngayon, gusto ko matulog (hindi naman makatulog ng maayos), gusto ko tumaba (hindi naman tumataba).
Hays! Kaya ito ngayon nagblo-blog ako ng walang kakwenta – kwentang bagay, tutal naman di ako makatulog, tumayo nalang ako at naginternet. Excited na ako mag – unwind sa Bohol! Yehey baka sakaling mahanap ang pahingang hinahanap ko. Goodluck!
Ayon tawag yata dito INSOMIA, insomia sa araw!, ang weird … peste wala sa timing ang problemang ‘to. Usually kapag stress daw ito nararanasan, eh hindi naman ako stress, wala nga halos ako ginagawa sa office na dapat kong ika – stress. Ano kaya ‘to, pasaway! Ang iba lang sa gabi ako pumapasok at sa umaga ako natutulog. Eto nga yata ang connect ng problema e kaso di ko maconnect..hehe. Dati naman pagka galing ng work tulog agad ako, ngayon hindi dilat na dilat, parang adik, daig ko pa nakatira nito e!
Bakit ba nahihirapan matulog ang isang tao, e gustong – gusto ko naman talagang matulog. Kung ano – ano nang diskarte ginawa ko, ayaw pa rin! Kung pwede lang bumili ng pampatulog na gamot, bumili na ako. Kaso bawal daw, need ng prescription ng doctor. Gusto ko pa naman tumaba, pero parang sa nangyayari lalo akong papayat nito. Lakas ko na nga kumain di rin naman umeepekto, di nakikita sa katawan ko. Ewan ko ba parang contradict lahat ng nangyayari sa aken ngayon, gusto ko matulog (hindi naman makatulog ng maayos), gusto ko tumaba (hindi naman tumataba).
Hays! Kaya ito ngayon nagblo-blog ako ng walang kakwenta – kwentang bagay, tutal naman di ako makatulog, tumayo nalang ako at naginternet. Excited na ako mag – unwind sa Bohol! Yehey baka sakaling mahanap ang pahingang hinahanap ko. Goodluck!
Monday, October 13, 2008
Who among you have visited Bohol?
Need an advise or your own stories of your Bohol get - away. We have plan to visit the place this coming Nov 2. You can recommend hotels, places, persons and itineraries to us to get the most out of the place during our stay. The cheaper the expenses, the better!
Thanks in advance
Thanks in advance
Sunday, October 12, 2008
One Down!...more to go @$#
After three to four months of planning, collecting data, making interviews, weekly meetings, writing and editing articles, meeting deadlines, lay outing and designing, making follow ups, rushing last minute things, printing, inviting and launching…at last we’re done! Done with the first issue of ANI (Alay ni Isidro): the Official Newsletter of San Isidro Labrador Parish.
Yesterday, we did launch the maiden issue of ANI and we’re all glad to listen to people’s comment. Nice comments that highly praised the Editorial Board and Staff of the newsletter. Everyone is curious at first because we did it before the mass ended. We invited guests of course, to witness and accept the paper on the symbolic giving. The large cover page and the carrying logo were also revealed and introduced to the public. Although we’ve got a not – so – good reaction from one man regarding the logo, which without reading the content of the newsletter and without studying the inside logo meaning first, have patterned and compared it to the logo of the communist group of “Samahan ng Magsasakang Pilipino”, yet because we know the truth, we defended and keep our stand that it is originally made based on ANI’s meaning, vision and mission itself. And, upon searching the net there are zero found of the logo or group that he’s been saying. But that’s a nice try because we’ve learned to be prepared for any hullabaloo coming in our way.
Up to the last minute I'm arranging inevitable things that keep me busy roaming here and there. I wasn't able to notice that the gospel has something to do with the event and the people of ANI themselves. Well I’m thankful that I have attended to serve as reader for the liturgy of the word on the last mass of the day. So happy and pleased to cite, “Many are invited but few are chosen” – Mt 22:1-14. This persuades and motivates me to work even further. God really has His own way of encouraging and supporting His son through His words. Newsletter has just got started and all are hoping that it will last too long, long enough to establish a name which provides a good source to the people and widely enough to reach more catholic readers in the area.
More to go. Yes there’s a lot more works to do. But I will not be tired and stop my self on serving God because I know that He is not to us. I believe that continues service to HIM is sharing to people my knowledge and ability. In return, this is my way and effort of thanking HIM for giving me time, wisdom and blessings everyday.
Yesterday, we did launch the maiden issue of ANI and we’re all glad to listen to people’s comment. Nice comments that highly praised the Editorial Board and Staff of the newsletter. Everyone is curious at first because we did it before the mass ended. We invited guests of course, to witness and accept the paper on the symbolic giving. The large cover page and the carrying logo were also revealed and introduced to the public. Although we’ve got a not – so – good reaction from one man regarding the logo, which without reading the content of the newsletter and without studying the inside logo meaning first, have patterned and compared it to the logo of the communist group of “Samahan ng Magsasakang Pilipino”, yet because we know the truth, we defended and keep our stand that it is originally made based on ANI’s meaning, vision and mission itself. And, upon searching the net there are zero found of the logo or group that he’s been saying. But that’s a nice try because we’ve learned to be prepared for any hullabaloo coming in our way.
Up to the last minute I'm arranging inevitable things that keep me busy roaming here and there. I wasn't able to notice that the gospel has something to do with the event and the people of ANI themselves. Well I’m thankful that I have attended to serve as reader for the liturgy of the word on the last mass of the day. So happy and pleased to cite, “Many are invited but few are chosen” – Mt 22:1-14. This persuades and motivates me to work even further. God really has His own way of encouraging and supporting His son through His words. Newsletter has just got started and all are hoping that it will last too long, long enough to establish a name which provides a good source to the people and widely enough to reach more catholic readers in the area.
More to go. Yes there’s a lot more works to do. But I will not be tired and stop my self on serving God because I know that He is not to us. I believe that continues service to HIM is sharing to people my knowledge and ability. In return, this is my way and effort of thanking HIM for giving me time, wisdom and blessings everyday.
Wednesday, October 8, 2008
The Graveyard Dilemma
I think there’s something wrong, nowadays. I cannot sleep well. I don’t know how this happen, when it started, and why I am experiencing this abnormality. I guess earlier that it’s merely because of the warmness of my room that cause me awaken in the middle of the day, but it did become a frequent picture. I sleep right away when I got home from work and unexpectedly awaken by 2 or 3 with a bad feeling of headache because of lack of sleep. After an hour or two of staying in my bed, keep shifting my position and maintaining a close – eye, I fall asleep again then need to wake up by 7. A bad and scatter sleeping pattern, is it? What a nightmare in a daytime!
I’ve been working at night for a year, since I graduated from college. At first, it seems that everything works fine. I arrive home early, go to bed and take the whole 8 hours of sleep, wake up at 7 then go to the office again. Of course, since it is night - there’s no traffic, no sticky feeling, no irritating heat of the sun and no stampede in the MRT station. I started to love the shift that whenever someone asked for my preferred shift I promptly answer – night shift!
Good for me also because I am a nocturnal person and I like working at night rather than daylight. With 30% night differential (yeah!) consolation, a very nice relief and substitute to the impose government taxes which always takes big percentage of our gross income. Who can be unhappy of that?
Yet it never be the same again, I am now suffering in an abnormal sleeping manner. Hanna, my officemate told me that in her opinion everyone working at night also experience more or less the same thing and go through in this problem too. The trouble in my part, I can’t figure out good solution for it. That’s why sometimes I’m forcing myself to sleep late in the morning to feel drowsy and sleepy, just for me to achieve the 6 hours of straight sleep without any interruption.
I don’t know if this is psychological because this often occurs whenever I’m thinking excessively that I can’t help to stop my brain from thinking. Even though my eyes are closed, my brain still does the processing of various things with no stop. Sometimes I also feel that the back of my head is aching too much, a very intolerable pain that I can’t stop pressing it hard of my hand until it’s gone.
Do you think this is a serious problem? Do you have any idea about this? Thanks. Oh by the way, don’t mind my poor English. *wink*
I’ve been working at night for a year, since I graduated from college. At first, it seems that everything works fine. I arrive home early, go to bed and take the whole 8 hours of sleep, wake up at 7 then go to the office again. Of course, since it is night - there’s no traffic, no sticky feeling, no irritating heat of the sun and no stampede in the MRT station. I started to love the shift that whenever someone asked for my preferred shift I promptly answer – night shift!
Good for me also because I am a nocturnal person and I like working at night rather than daylight. With 30% night differential (yeah!) consolation, a very nice relief and substitute to the impose government taxes which always takes big percentage of our gross income. Who can be unhappy of that?
Yet it never be the same again, I am now suffering in an abnormal sleeping manner. Hanna, my officemate told me that in her opinion everyone working at night also experience more or less the same thing and go through in this problem too. The trouble in my part, I can’t figure out good solution for it. That’s why sometimes I’m forcing myself to sleep late in the morning to feel drowsy and sleepy, just for me to achieve the 6 hours of straight sleep without any interruption.
I don’t know if this is psychological because this often occurs whenever I’m thinking excessively that I can’t help to stop my brain from thinking. Even though my eyes are closed, my brain still does the processing of various things with no stop. Sometimes I also feel that the back of my head is aching too much, a very intolerable pain that I can’t stop pressing it hard of my hand until it’s gone.
Do you think this is a serious problem? Do you have any idea about this? Thanks. Oh by the way, don’t mind my poor English. *wink*
Sunday, October 5, 2008
The unconventional “Lamay”
Medyo kakaiba na talaga ang panahon ngayon. Akala ko kasi dati kapag may pumanaw o namatay na kakilala natin: kaibigan, kamag – anak, kapitbahay, celebrity o iba pa, ang unang sasagi sa isip natin pagdating ng lamay: iyakan, kalungkutan at pagdadalamhati.
Conventional ito o tradisyon dito sa atin. Isama mo na rin ang mga scenario na kadalasang nangyayari sa isang lamayan:
May saklaan o sugalan – “tong –its” at pusoy sa matatanda, unggoy – ungguyan naman sa mga bata, may majhong, bingo at iba pang larong perahan. Siyempre nasa gitna ng mesa ang “Tong”, ito yata yung pampalubag loob o balato ng mga nanalo sa pamilya ng namatayan. Bayad na rin siguro sa candy, kape at biskwet na iniaabot sa mga sugarol habang nagsusugal sila.
Kape’t Biskwet – sino nga bang hindi nakatikim nito sa lamay. Pampagising daw sa iba para di antukin, pero sa iba hapunan ‘to…hehehe. Kadalasan ito rin ang bitbit na mga kakilala bilang donasyon, kaya nga nauso sa mga supermarket ang lata o container ng mga biskwet e para marami. Yung kape naman medyo mahal yun kadalasan pamilya talaga ang nagpro – provide.
Actually, marami pang iba: mga kasabihan, mga bawal at kung ano –ano pa, pero ayokong maging tutok nang blog na ‘to ang tradisyonal na lamay kasi nga naman nababasa naman sa title kung ano talaga ang topic ko, Unconventional o kakaiba sa ordinaryo.
Marami ng nagbago, kumbaga lahat ng hindi uso, baduy !Pero hindi ko akalain na pati sa lamay o funeral may changes na rin. Nakiramay kasi ako sa kaibigan ko dahil pumanaw na yung mama niya last week. Maraming tao ang dumating, marami ang nakiramay at nagbigay suporta sa pamilya. Dito ko nakita ang tunay sa pagsunod sa kagustuhan ng namatay. Dahil sa kagustuhan ng pamilya na sundin ang huling habilin, sinunod nga nila ang request ni Tita, gusto niya purple ang motif ng kanyang lamay. So everything has shades of violet, favorite color kasi ni tita ang purple.
May videoke machine – totoo nga kasi ang bilin ni tita ayaw niya ng malungkot sa lamay niya, gusto niya masaya so nagkaroon nga ng videoke machine at nagkantahan ang mga lasing, kasama ako!...hehehe. Aside from the two, na purple motif and videoke machine sinunod rin ng pamilya ang iba pang habilin, di ko na nga lang babanggitin.
During lamay naka – kwentuhan ko ang ilang mga kasamahan sa simbahan, mga brothers at student friars. Nakakatawa pero ang napag – usapan e yung mga gusto mangyari ng mga bros. pagnamatay sila. Kakaiba nga talaga, swear…
Isa sa kanila ang nagsabi na dahil favorite color niya rin ang purple, ang gusto niya purple color ang kabaong niya, as in color customization ito. Gusto niya pa nga sanang hingin yung sandals na nakalagay sa loob ng kabaong ni tita e para daw madagdagan ang collection niya ng purple na mga bagay sa loob ng kwarto niya. Ito pa, ayaw niya ng may bulalak o ung tinatawag na mga korona ng patay na nakapalibot sa kabaong niya, ang gusto niya water fountain in different sizes and heights…ang galing diba?!. Meron rin daw dapat mga floating scented candles na nakasindi sa tubig. Isang araw o gabi lang siya ilalamay kinabukasan libing na, sayang kasi sa tubig e pag masyado matagal, conserve water dapat. Ang nakakatawa sa lahat ng gusto niya, dapat daw naka – side view ang mukha niya ayaw niya ng regular na nakahiga lang….LOLz. O anong masasabi mo?
Ito naman ang hirit ng isang bro. gusto niya ang setting ng kanyang burol, malapit sa dagat…wow medyo okey ito. Kaso lang biglang may kasunod na hirit, dapat daw may mga sirena at siyokoy sa paligid…waah idol niya si Dyesebel. At ang huli niyang kagustuhan na nagpahalakhak sa akin ay ayaw niyang sa kabaong siya nakalagay, dahil gusto niya ay sa loob ng bukas na clam shell…wahahaha! Ang saya nasa loob siya tapos ung posing niya dun parang sirenang – sirena rin. *rolling on the floor laughing*
haah...Kayo baka may request din kayo? Ang sabi kasi nila mas maganda daw kung pinaghahandaan ang kamatayan para mas matagal daw kunin ni Papa Jesus. Natatawa man akong e – picture out yung mga gusto ng dalawang bro. na ito, pero mukha silang seryoso…hihihi.
“Your wish is my command” nga e, siyempre for the last time mo na lang makikita sa lupa ang taong namatay na kakilala mo, hindi mo pa ba siya pagbibigyan?. Gusto rin naman natin kahit papaano maging masaya sila kung nasaan man sila naroroon. Mamaya multohin pa tayo pag di natin pinagbigyan(katakot!). Pero ang higit na mahalaga ay yung iniwan ng tao na legacy and memories sa mga naulila niya pati na rin sa lahat ng mga taong nakakakilala sa kanya. Memories can live forever kahit wala na ang isang tao. Kaya dapat e - cherish natin yun.
Conventional ito o tradisyon dito sa atin. Isama mo na rin ang mga scenario na kadalasang nangyayari sa isang lamayan:
May saklaan o sugalan – “tong –its” at pusoy sa matatanda, unggoy – ungguyan naman sa mga bata, may majhong, bingo at iba pang larong perahan. Siyempre nasa gitna ng mesa ang “Tong”, ito yata yung pampalubag loob o balato ng mga nanalo sa pamilya ng namatayan. Bayad na rin siguro sa candy, kape at biskwet na iniaabot sa mga sugarol habang nagsusugal sila.
Kape’t Biskwet – sino nga bang hindi nakatikim nito sa lamay. Pampagising daw sa iba para di antukin, pero sa iba hapunan ‘to…hehehe. Kadalasan ito rin ang bitbit na mga kakilala bilang donasyon, kaya nga nauso sa mga supermarket ang lata o container ng mga biskwet e para marami. Yung kape naman medyo mahal yun kadalasan pamilya talaga ang nagpro – provide.
Actually, marami pang iba: mga kasabihan, mga bawal at kung ano –ano pa, pero ayokong maging tutok nang blog na ‘to ang tradisyonal na lamay kasi nga naman nababasa naman sa title kung ano talaga ang topic ko, Unconventional o kakaiba sa ordinaryo.
Marami ng nagbago, kumbaga lahat ng hindi uso, baduy !Pero hindi ko akalain na pati sa lamay o funeral may changes na rin. Nakiramay kasi ako sa kaibigan ko dahil pumanaw na yung mama niya last week. Maraming tao ang dumating, marami ang nakiramay at nagbigay suporta sa pamilya. Dito ko nakita ang tunay sa pagsunod sa kagustuhan ng namatay. Dahil sa kagustuhan ng pamilya na sundin ang huling habilin, sinunod nga nila ang request ni Tita, gusto niya purple ang motif ng kanyang lamay. So everything has shades of violet, favorite color kasi ni tita ang purple.
May videoke machine – totoo nga kasi ang bilin ni tita ayaw niya ng malungkot sa lamay niya, gusto niya masaya so nagkaroon nga ng videoke machine at nagkantahan ang mga lasing, kasama ako!...hehehe. Aside from the two, na purple motif and videoke machine sinunod rin ng pamilya ang iba pang habilin, di ko na nga lang babanggitin.
During lamay naka – kwentuhan ko ang ilang mga kasamahan sa simbahan, mga brothers at student friars. Nakakatawa pero ang napag – usapan e yung mga gusto mangyari ng mga bros. pagnamatay sila. Kakaiba nga talaga, swear…
Isa sa kanila ang nagsabi na dahil favorite color niya rin ang purple, ang gusto niya purple color ang kabaong niya, as in color customization ito. Gusto niya pa nga sanang hingin yung sandals na nakalagay sa loob ng kabaong ni tita e para daw madagdagan ang collection niya ng purple na mga bagay sa loob ng kwarto niya. Ito pa, ayaw niya ng may bulalak o ung tinatawag na mga korona ng patay na nakapalibot sa kabaong niya, ang gusto niya water fountain in different sizes and heights…ang galing diba?!. Meron rin daw dapat mga floating scented candles na nakasindi sa tubig. Isang araw o gabi lang siya ilalamay kinabukasan libing na, sayang kasi sa tubig e pag masyado matagal, conserve water dapat. Ang nakakatawa sa lahat ng gusto niya, dapat daw naka – side view ang mukha niya ayaw niya ng regular na nakahiga lang….LOLz. O anong masasabi mo?
Ito naman ang hirit ng isang bro. gusto niya ang setting ng kanyang burol, malapit sa dagat…wow medyo okey ito. Kaso lang biglang may kasunod na hirit, dapat daw may mga sirena at siyokoy sa paligid…waah idol niya si Dyesebel. At ang huli niyang kagustuhan na nagpahalakhak sa akin ay ayaw niyang sa kabaong siya nakalagay, dahil gusto niya ay sa loob ng bukas na clam shell…wahahaha! Ang saya nasa loob siya tapos ung posing niya dun parang sirenang – sirena rin. *rolling on the floor laughing*
haah...Kayo baka may request din kayo? Ang sabi kasi nila mas maganda daw kung pinaghahandaan ang kamatayan para mas matagal daw kunin ni Papa Jesus. Natatawa man akong e – picture out yung mga gusto ng dalawang bro. na ito, pero mukha silang seryoso…hihihi.
“Your wish is my command” nga e, siyempre for the last time mo na lang makikita sa lupa ang taong namatay na kakilala mo, hindi mo pa ba siya pagbibigyan?. Gusto rin naman natin kahit papaano maging masaya sila kung nasaan man sila naroroon. Mamaya multohin pa tayo pag di natin pinagbigyan(katakot!). Pero ang higit na mahalaga ay yung iniwan ng tao na legacy and memories sa mga naulila niya pati na rin sa lahat ng mga taong nakakakilala sa kanya. Memories can live forever kahit wala na ang isang tao. Kaya dapat e - cherish natin yun.
Saturday, September 27, 2008
real life paintings for you my friend
Napadaan ako last Friday, September 26, 2008 sa Glorieta. Im on my way palabas ng mall when I saw Joey Velasco's Painting Exhibit. Since I have little know-how on his work, bumaba ako para maki-usyoso.Every one was so amazed sa mga nakita nila, including ako. Ang galing sobra! Paano niya kaya naisip itong ganitong idea...and how he transfer his idea into a very very beautiful paintings which conveys everything na hindi nakikita ng ating mga mata.
This man I think already knew his purpose why he lives. Saludo ako sa'yo Bro! Sabi ko nga sobrang na-touch ang lahat sa meaning ng mga paintings. Thanks for giving everyone a good medium which let us realized that "GOD IS ALWAYS WITH US". Naniniwala talaga ako dun.
I'm sharing this pictures taken from my cp, so expect na hindi gaano malinaw ang mga shots. Sayang nga lng hindi ko nakuha yung mga title ng paintings para nakatulong sana sa pag-describe naten sa bawat painting. Hehe, na - late nga ako sa work dahil sa pagkuha ng mga pics kasi gusto ko talagang i-share sa inyo 'to guys! If you have time nga to browse pede nyo rin i-visit ung site nya http://joeyvelasco.com/paintings.htm to see yung iba nya pang mga paintings and to know more about him and his works.
The very first time na nakasalamuha ko yung work niya was when I attended Class PREX 31 seminar - workshop sa church. Ipinapanood kasi sa amin ni Bro. Bobby, student friar from Carmelites, the video documentary created by Joey himself, about the childrens and their real life situation sa painting niya entitled "Hapag ng Pag - asa", the video is called "Kambas ng Lipunan" I think. Ito ung painting na imbes mga santo and propeta ang kasama ni Jesus Christ sa "The Last Suffer" e pinalitan nya ng mga bata. At hindi basta mga bata lang, mga batang laki sa kahirapan at expose mga di magandang pangyayari sa buhay.
If you want to watch the video visit Hazel's multiply. Aside from that, hindi ko akalain na marami pa pala siyang paintings na sobrang magaganda at mapapa-isip ka. Here are they and my own short discription.
You can notice on the painting ung truck ng basura, mag-anak na may bagong panganak na sanggol, at mga taong nakapalibot sa truck. Sila ang mga taong umaasa sa truck na ito para mabuhay. Parang ginawang sabsaban ang naging concept na nagsasabing sa panahon ngayon ultimo basura na itinapon na ng iba would give a new life to someone na patuloy na umaasa dito.
This painting reflects children holding the cross and Jesus Christ. Simply means that not only God ang pumapasan at nahihirapan sa mga ginagawa nating kasalanan. Also, these little children na wala pa nga halos kamuwang-muwang sa mundo e puro paghihirap at pagbabayad na ng kasalanan ng iba ang aabutan. Di ba nga merong kasabihan na dahil daw sa laki ng utang ng Pilipinas pati ung mga hindi pa ipinanganganak may utang na. Hay Life!
Ito naman yung pagpako sa kamay ni Kristo na hinarangan ng kamay ng isang bata. Buti pa yung bata na ito kayang gawin yun, Tayo kaya?! Kaya ba natin?
Si Jesus Christ dino-drawing ung mama. Tama naman diba? He is the one that really know us. Siya yung nakakakita ng lahat ng ginagawa natin. Kaya kahit ano pang bihis natin at ayos hindi natin maitatago sa kanya ang lahat. Siya lang ang may alam ng tamang kulay, sukat at expression na maglalarawan sa atin.
Hawak ni Jesus Christ ang sirang Flag ng Pilipinas. Kita niyo naman kahit sira na tayo dahil sa mga problema ng bansa, binibigyan niya pa rin tayo ng pag-asa. Patuloy nya pa ring itataas at iwawagayway ang flag naten sa mundo.
Kahit saan at kahit anong oras pwede naten siya makausap, basta tatawag lang tayo at magdarasal sa Kanya. Ayan nga sa painting, likod yata ng bahay yan, ginawa pang patungan ni Kristo ang mga gulong. Tayo ba? Simbahan lang yata at tuwing may problema lang tayo tumatawag sa kanya e. Siya anytime and anywhere walang pinipili.
Maga bata sila pero sila ang nagbaba kay Kristo sa krus. Ito yung gusto sabihin ng painting Challenge yan sa atin. Kaya ba natin maging isang musmos muli sa sarili natin at arugain si Kristo? Tulad ng ginawa niya sa atin.
Kung nasa dilim ka at nag - iisa, nakakulong at bilanggo, kasama natin SIYA. Handa niya tayong damayan lalo na kung kelangan natin ng tulong. Kulungan man yan para lang makasama at maipadama nya ang pagmamahal niya sa atin, magagawa niyang magpakulong din.
Mga propeta sila pero kahit sila nagtataka bakit ang mga bata ang kasama ni Hesus sa huling hapunan. Parang sinasabi na kahit na ikaw pa ang pinakabanal na tao sa tingin mo, kung sa tingin niya ay hindi ka totoo sa pananampalataya mo, hindi ka nararapat. "Lord I am not worthy to recieve you, but only say a word and I shall be healed" - naririnig nyo ba ito sa misa?
They are special children, yet they treated God right. How about us? Tayo walang sakit at binigyan ng tamang pag-iisip pero parang hindi tama ang pinag-gagawa natin. 
Parang mother and child pero ito sa totoong buhay. Ang tunay na replika ng mother and child ay nasa ating pag-aaruga sa ating mga anak (kung pamilyado kang tao), sa ating magulang at mga kapatid, sa ating kaibigan at sa ating community.
Sana hindi gira at labanan ang kalakihan ng bata na ito. Sana wag siya mamulat sa karahasan. Sana makilala niya ang tunay na tagapagligtas at hindi siya ma-misinterpret dahil hindi dagot ang gira at karahasan sa kahit anong problema. Mga magulang sa murang edad ituro natin ang bagay na ito sa mga bata.These are all the paintings na nasa exhibit niya. Pagpapasensyahan niyo na lang ako, kung sa tingin nyo nasermonan ko kayo. Pero I know na napaisip kayo at na - touch kayo sa mga nakita niyo. Also, alam ko na may iba rin kayong pakahulugan sa mga nabasa nyo, sana i-share nyo rin ito sa iba malay natin your words can guide them properly and could move them sa tamang pananampalataya.
Thanks for reading!:)
Tuesday, September 23, 2008
Kinda "Pirata" of Movies
Ouch! tinamaan ako sa title...hehehe. Actually medyo ibang klaseng piracy, mas OK and sosyal...hindi kasi ito ung binibili na mga dvd's sa palengke. Walang bayad at high def techie ang dating.
Hmmm...medyo nahihilig kasi ako ngaun sa mga movies na downloaded from net. Dati nood - nood lang sa mga video streaming ngayon gusto ko may kopya na rin ako. Mas Ok to kasi DVD ripped copy at maliit lng ang file, so mas mabilis ipasa sa mga taong may gusto.
Madami - dami na rin akong movies as of now, sinusubukan ko nga gumawa ng listahan e, kaso nakakatamad ang dami. Pero one of these days mailalabas ko rin yun dito...hehehe,,,para makita nyo at para mang-inggit sa inyo. *wink*
Ang pinagkaiba lang sa piracy nito ng DVD, ayun may huli ng Optical Media Board ni Tito Edu, eto since virtual, wala! San ka pa?! At, ang tito ko dito Si "Leo Geraldez", (hahaha... lagot ako pag nabasa nya 'to.) Kami kasi ang pasimuno nito sa trabaho. Dalawa kami nagtutulong na mapuno ng mga movies ang HD namin, ngayon nadadagdagan na, nandiyan na rin si mojo-jojo. Naiinggit e kaya bumili na rin ng portable drive.
Kaya kung ako sa inyo bumili na rin kayo ng Portable Hard Disk. Mine is 250gb, Western SATA drive...whats yours?Luma na ang USB ito na ang uso.hehehe.Ang yabang ko!
Hmmm...medyo nahihilig kasi ako ngaun sa mga movies na downloaded from net. Dati nood - nood lang sa mga video streaming ngayon gusto ko may kopya na rin ako. Mas Ok to kasi DVD ripped copy at maliit lng ang file, so mas mabilis ipasa sa mga taong may gusto.
Madami - dami na rin akong movies as of now, sinusubukan ko nga gumawa ng listahan e, kaso nakakatamad ang dami. Pero one of these days mailalabas ko rin yun dito...hehehe,,,para makita nyo at para mang-inggit sa inyo. *wink*
Ang pinagkaiba lang sa piracy nito ng DVD, ayun may huli ng Optical Media Board ni Tito Edu, eto since virtual, wala! San ka pa?! At, ang tito ko dito Si "Leo Geraldez", (hahaha... lagot ako pag nabasa nya 'to.) Kami kasi ang pasimuno nito sa trabaho. Dalawa kami nagtutulong na mapuno ng mga movies ang HD namin, ngayon nadadagdagan na, nandiyan na rin si mojo-jojo. Naiinggit e kaya bumili na rin ng portable drive.
Kaya kung ako sa inyo bumili na rin kayo ng Portable Hard Disk. Mine is 250gb, Western SATA drive...whats yours?Luma na ang USB ito na ang uso.hehehe.Ang yabang ko!
Wednesday, July 30, 2008
Susubukan ko muling magsulat
Matagal – tagal na rin ang lumipas ng kumuha ako ng subject na journalism sa high school. Ito yung kinuha ko na electives - Filipino Journalism, since hindi pwedeng kumuha ng ibang electives ang mga nasa section one. Akala ko kasi noon madali lang magisip at the same time magsulat dahil Pilipino kinuha ko…pero mahirap rin pala. Kalaunan nag – enjoy rin naman ako, yun nga lang hindi ko ito kinareer.
Nasubukan kong sumulat ng balita, features, editoryal, sports at iba pa. Lahat ng ito napagdaanan ko sa patnubay ng nagiisang guro sa Bagong Silangan High School ng filipino journ na si Mrs. Duka. Naalala ko noon ng pinagawa nya kami ng balita base sa mga facts na binigay nya, nakakatuwa kasi mabilis akong natapos dahil parang may formula yung ginagawa ko, may tinatawag na vertical pyramid, meaning mas mahahalaga dapat ang impormasyon sa simula ng balita kesa sa dulo at kadalasan suporta na lang ang nasa pagtatapos. Isa ito sa mga nagustuhan kong gawin, at ang dahilan nga mabilis kasi ako natapos wala ng mga palabok. Nakagawa rin naman ako ng feature, napuri pa nga ako e, basta ang natatandaan ko tungkol ang istorya sa bata na sobrang na-amaze sa mga nakita nya sa lungsod. Sa editoryal naman depende sa mood, kapag feel ko na magalit mas maganda ang kalalabasan ng editoryal ko. Sports balita, medyo ok rin ako dito ang problema lang konti ang alam kong mga sports term na tagalong.
Pero dahil mabagal ako magsulat hindi ko naranasan ilaban sa mga contest. Sa klase pa lang kasi namin na halos dalawang oras hindi ako nakakapagpasa on-time kadalasan pahabol, yung tipong tapos na ang klase tapos iba na yung subject namen mageexcuse ako sa klase kunyari magsi-cr ayun pala magpupunta ng Filipino Depatment para magpasa ng article. Medyo tamad talaga ako kumopya, mahilig nga ako magkumahog pagpasahan na ng notebook e, hiram na lang sa kaklase tapos overnight na magsusulat sa bahay. Hindi rin ako mahilig mag-blogs kasi nga hindi ako makapag-isip ng may sense na isusulat.
Ito ang siste ngayon, magkakaroon ng newsletter ang simbahan at isa ako sa mga napiling sa tingin nila ay maaaring makatulong sa paggawa nito. Napili ako na maging News Editor, challenging diba…kaya walang pagdadalawang isip na sumali ako. Kung tutuusin konti lang talaga ang background ko pagdating sa pagsusulat pero dahil alam ko sa sarili ko na makakatulong ako at mabilis kong maipaaabot sa mga taga-silangan ang mga impormasyong dapat nilang malaman, yung mga alam ko lang naman, kaya di na ako nag-atubili pa. Bukas naman ako sa mga criticisms at gusto ko talagang matuto. Alam kong mas maganda na rin ito para mas maging at-ease ako sa pagsusulat. Kaya ito ako ngayon sinusubukan ko na ulet magsulat, practice baga, impormal nga lang.
Ginagawa ko ito para sa Kanya at para sa kapwa ko. Mas masarap kasing isipin kahit sa maliit na paraan may nagawa ka. Nasubukan ko na ang ibat-ibang posisyon sa school, community at iba pa, masasabi kong kahit papaano nagperform rin naman ako ng maayos. Sana sa bagong responsibilidad na ito makapagiwan din ako ng legacy. Abangan ninyo guys ang first issue ng newsletter.
Nasubukan kong sumulat ng balita, features, editoryal, sports at iba pa. Lahat ng ito napagdaanan ko sa patnubay ng nagiisang guro sa Bagong Silangan High School ng filipino journ na si Mrs. Duka. Naalala ko noon ng pinagawa nya kami ng balita base sa mga facts na binigay nya, nakakatuwa kasi mabilis akong natapos dahil parang may formula yung ginagawa ko, may tinatawag na vertical pyramid, meaning mas mahahalaga dapat ang impormasyon sa simula ng balita kesa sa dulo at kadalasan suporta na lang ang nasa pagtatapos. Isa ito sa mga nagustuhan kong gawin, at ang dahilan nga mabilis kasi ako natapos wala ng mga palabok. Nakagawa rin naman ako ng feature, napuri pa nga ako e, basta ang natatandaan ko tungkol ang istorya sa bata na sobrang na-amaze sa mga nakita nya sa lungsod. Sa editoryal naman depende sa mood, kapag feel ko na magalit mas maganda ang kalalabasan ng editoryal ko. Sports balita, medyo ok rin ako dito ang problema lang konti ang alam kong mga sports term na tagalong.
Pero dahil mabagal ako magsulat hindi ko naranasan ilaban sa mga contest. Sa klase pa lang kasi namin na halos dalawang oras hindi ako nakakapagpasa on-time kadalasan pahabol, yung tipong tapos na ang klase tapos iba na yung subject namen mageexcuse ako sa klase kunyari magsi-cr ayun pala magpupunta ng Filipino Depatment para magpasa ng article. Medyo tamad talaga ako kumopya, mahilig nga ako magkumahog pagpasahan na ng notebook e, hiram na lang sa kaklase tapos overnight na magsusulat sa bahay. Hindi rin ako mahilig mag-blogs kasi nga hindi ako makapag-isip ng may sense na isusulat.
Ito ang siste ngayon, magkakaroon ng newsletter ang simbahan at isa ako sa mga napiling sa tingin nila ay maaaring makatulong sa paggawa nito. Napili ako na maging News Editor, challenging diba…kaya walang pagdadalawang isip na sumali ako. Kung tutuusin konti lang talaga ang background ko pagdating sa pagsusulat pero dahil alam ko sa sarili ko na makakatulong ako at mabilis kong maipaaabot sa mga taga-silangan ang mga impormasyong dapat nilang malaman, yung mga alam ko lang naman, kaya di na ako nag-atubili pa. Bukas naman ako sa mga criticisms at gusto ko talagang matuto. Alam kong mas maganda na rin ito para mas maging at-ease ako sa pagsusulat. Kaya ito ako ngayon sinusubukan ko na ulet magsulat, practice baga, impormal nga lang.
Ginagawa ko ito para sa Kanya at para sa kapwa ko. Mas masarap kasing isipin kahit sa maliit na paraan may nagawa ka. Nasubukan ko na ang ibat-ibang posisyon sa school, community at iba pa, masasabi kong kahit papaano nagperform rin naman ako ng maayos. Sana sa bagong responsibilidad na ito makapagiwan din ako ng legacy. Abangan ninyo guys ang first issue ng newsletter.
Subscribe to:
Posts (Atom)
